Gallo Italico (Alloglot falado): Nicósia
descrição

Gallo Italico (Alloglot falado): Nicósia

Bens incluídos no Registro do Patrimônio Imaterial da Sicília (REIS)Nicósia-SanfratelloOs galo-itálico da Sicília (ou galo-itálico da Sicília) são uma ilha linguística aloglota da Sicília central e oriental composta de dialetos em que predominam características, especialmente fonéticas, típicas do norte da Itália, ou seja, pertencentes aos discursos do grupo linguístico Gallo-itálico, no qual há um substrato galo-céltico e um superstrato germânico, difundido em grande parte do norte da Itália e historicamente pertencente à macrorregião ao sul dos Alpes que os romanos chamavam de Gália Cisalpina.

A formação dessas ilhas linguísticas aloglotas na Sicília remonta ao período normando, no qual o Altavilla favoreceu um processo de Latinização Sicília, incentivando uma política de imigração de populações da França (normandos, provençais e bretões) e do norte da Itália (principalmente piemonteses e ligurianos) com a concessão de terras e privilégios.

A fala desses colonos do norte da Itália persistiu por muito tempo na Sicília, ainda que as ilhas lingüísticas criadas tenham começado a ser erodidas pelo impacto, primeiro, com os dialetos sicilianos, e em tempos mais recentes, com o da televisão e da escolaridade obrigatória, apontando para o perigo concreto do desaparecimento deste antigo e precioso testemunho histórico e glotológico siciliano.

Os lugares incluídos no REIS - “Registro do Patrimônio Imaterial da Sicília” - Livro de Expressões - Discurso Alloglotta Gallo Italico - estabelecido pela Região da Sicília são os seguintes:

Nicósia, Sperlinga, Piazza Armerina e Aidone na província de Enna; San Fratello e Novara di Sicilia na província de Messina.

Outros lugares, embora não incluídos no REIS, estão interessados ​​na difusão da língua galo-italiana entre estes, para permanecer na província de Messina:

  • Fondachelli Fantina
  • Francavilla da Sicília
  • Vitória no Domingo Santo
  • Roccella Valdemone
  • San Piero Patti
  • Acquedolci

---------------- 

Fichas técnicas elaboradas por: Região da Sicília - Departamento do patrimônio cultural e identidade siciliana - CRicd: Centro regional de inventário, catalogação e documentação e cinemateca regional da Sicília

Ficha técnica n. 13 (Nicósia)

Registro de patrimônio imaterial

Não. Prog.
13
Bem
Gallo Italico (fala aloglota)
Livro
REI - Livro de Expressões
Data de aprovação
25-01-2006
Categoria
Prática expressiva
província
Enna
recurso
Nicósia (no dialeto Necoscia)
Comune
Nicósia
Denominação local
Nkoukka
Notícias cronológicas
O dialeto galo-itálico de Nicósia, como os demais dialetos sicilianos que têm a mesma raiz, deve sua origem à dominação normanda de 1060 DC, quando o conde Roger iniciou o processo de conquista da ilha, libertando-a do domínio árabe.
Tendo conquistado as primeiras cidades insulares, os normandos chegaram a Troina e de lá se mudaram para Cerami, tentando conquistar o reduto de Nicósia. Este último estava equipado com uma defesa poderosa, consistindo no castelo e outros postos avançados que os árabes colocaram no território. Os normandos, portanto, tiveram que esperar até 1064 para conquistar também a cidade de Nicósia. A cidade foi repovoada por uma colônia de lombardos que introduziram novas tradições, costumes, costumes e, em particular, sua língua e dialeto.
Recorrência
-
Dados
 
oportunidade
 
Função
 
atores
 
Participantes
 
descrição
Em Nicósia, o estreito galloitalico ou nkoukka ele está muito vivo. Em 1966 Giovanni Tropea, em sua obra Efeitos da simbiose linguística nos dialetos galo-italianos de Aidone, Nicosia e Novara di Sicilia, afirma que o dialeto galo-italiano em Nicósia "ainda é habitualmente falado pela grande maioria da população", sublinhando como os falantes demonstram um "orgulho municipal orgulhoso" para com os sicilianos e outros galo-italianos.
Entre as línguas aloglotas galo-itálicas da Sicília, há muitas diferenças entre elas, principalmente na fonética. Isso é diferente no caso do dialeto de Sperlinga e Nicosia, em princípio muito semelhante.
Fontes históricas atestam que no início do século XVII um agrupamento da população de Nicósia mudou-se para Sperlinga. Nos bairros por onde o grupo nicosiano entrou, o discurso ficou mais forte.  
O dialeto galo-itálico de Nicósia, como o da Piazza Armerina, Aidone, Sperlinga e San Fratello, é definido como aloglotto como resultado de diferentes influências linguísticas.
A produção literária que preocupa a cidade de Nicósia desde o século XIX assume particular importância histórica. Produção literária que se manteve fervorosa nos anos seguintes.
Abaixo está um poema em Nicosian Gallo-Italic de Sigismundo Castrogiovanni:
 
I sachettë d 'Mönda Löla
 
N'n ghjer'nö battisg'më e zzitagë
ch 'n'n s' pr's'ntava Mönda para Lola.
Ierënö em San Cataödö ou Porta Bia
mas Mönda d 's'gurö cö savia.
S 'pr's'ntava terno nzzöddarada
e davia trasö, s'tessë e mangè;
avuöghiö d 'mbuela, rasgiöneghjë
sa iëra ddà, ddà a davia rrëstè.
Guaë se ta na última t-â scördavë
trasia para tutë bandë para dömandè;
e göscì, p 'n-â fërö nförriè
ögnö passa para fasgivë pigghjè.
Ele sentiu tutë cösë e puöë söövava
ta na sachetta chëö ch 'ghj' rëstava
mbiscandö zzucarinë, past'ssecchë,
dörcë câ creme, mëndölë, cönfetë.
Bëvia, comeu e ndava rëcampandö
chëö ch 'pödia födderö tê sachëttë.
Së pigghiada chê bönë s 'n'n ndava
mas chë sachëtte tutë mbarazzaë
e de chëddë carösgë ch 'sc? ntrava
enfiou a mão e na cösa ghjâ dava
n'sciönö zzucarinë möddiaë
câ crema mp'ccigada, na cönfeta,
quatrö cöce d 'calia, m'stazzölë
ö mëndölë nförnaë passaë câ creme;
e mancö maö ch? i liguörë e ö vin
cô mbutö tâ bötighia s-î böccava!
 
Os bolsos de Sigismonda chamados de Lola
 
Não houve batismos ou casamentos
Monda ligou para Lola não apareceu.
Eles estavam em San Cataldo ou Porta Abbia
Mas Monda sabia.
Parecia tudo sujo
E ele exigiu entrar, sentar-se e comer;
você queria forçar, pensar sobre isso,
se ele estava lá, ele tinha que ficar lá.
Ai de você se você esqueceu ao passar a comida
Ele ia a todos os lugares para perguntar;
e assim, para não enfurecê-la
em cada volta ela tinha permissão para pegar alguma coisa.
Ele provou tudo então guardou
O que sobrou em um bolso
Mistura de tarallucci, massa quebrada,
Doces com natas, amêndoas, amêndoas açucaradas.
Ele bebeu, comeu e foi colher
O que ele poderia arrumar em seus bolsos.
Se ele aceitasse com bom humor ele iria embora
Mas com os bolsos cheios
E para aquelas crianças que ele conheceu
Ele alcançou e deu algo.
Tarallucci macio saiu
com o creme pegajoso, um doce,
quatro grãos-de-bico torrados, mostacioli
ou amêndoas torradas envoltas em creme;
e graças a Deus os licores e o vinho
ele os canalizou para uma garrafa.
 
Bibliografia
DeGregorio, James. 1910. Estudos glotológicos italianos, Volume 5. Turin: Publisher E. Loescher.
 
Beritelli LaVia, Giuseppe. 1852. Notícias históricas de Nicósia. Palermo: editora de Giovanni Pedone.
 
Encontrei, Salvatore. 1989. Projeto Galloitalici, ensaios e materiaisDepartamento de Ciências Linguísticas Filológicas Literárias Medievais e Modernas da Universidade de Catania
 
Salvatore encontrado. 1997. Virescito vulnerável virtus in Ensaios sobre toponímia de Nicósia. Nicósia: Edições Valdemone.
 
Encontrei, Salvatore. 2002. Sicily. Turim: UTET.
 
TROPEIA, John. 1966. Efeitos da simbiose linguística nos dialetos galo-italianos de Aidone, Nicosia e Novara di Sicilia. Torino: Editora Rattero.
Sitography
Filmografia
 
Discografia
 
Note
O poeta Sigismundo Castrogiovanni (n.1933), conhecido como mundo, é um dos maiores expoentes da poética Gallo-Itálica de Nicósia. O poeta experimentou poesia, ficção, representações sagradas e teatro. O poeta inspira-se principalmente na vida de Nicósia no passado.
Cartão de Autor
Frances Maria Ricobene
 
 

 

Lugar
Avalie (1 a 5)
2.001
Partilhar