Il-monasteru u l-knisja ta’ Santa Luċija

Huwa l-aktar monument arkitettoniku sumptuous ta 'Adrano. Il-fondazzjoni tal-Monasteru Benedittin hija dovuta lill-Kontessa Adelasia, in-neputi ta’ Ruggero, li kellha l-Kontea ta’ Adernò bħala dota tagħha.

Adelasia ddedikat ruħha għal diversi xogħlijiet ta’ karità u fl-1158, b’att pubbliku datat it-12 ta’ Mejju 1158, iddettat ir-regoli u r-regolamenti għat-twaqqif ta’ monasteru ddedikat lil Santa Luċija.

Il-monasteru kellu jilqa’ tnax-il tifla verġni u fqira, li ma kellhomx iħallsu l-ebda kontribuzzjoni biex jieħdu l-vizzju reliġjuż peress li l-monasteru kellu art biżżejjed bid-dwieli, imsaġar taż-żebbuġ, mergħat, imtieħen, għejun u boskijiet għat-tmexxija tiegħu.

Il-monasteru kien jinsab barra l-ħitan tal-belt, ħdejn il-knisja tal-Madonna della Consolazione, fil-lokal attwali msejjaħ “Maria Santissima delle Salette”.

Hekk kif għaddew is-snin, fl-ewwel deċennji tal-400, il-monasteru issa kien żgħir u l-post mhux sikur, għalhekk ġie deċiż li l-bini l-ġdid jinbena fil-post attwali, fuq sit li dak iż-żmien kien jissejjaħ Piano delle Rose. Il-kostruzzjoni tlestiet

fl-1596 u seta’ jakkomoda numru akbar ta’ sorijiet. Minħabba diversi viċisitudni, kellhom jgħaddu madwar 200 sena biex il-knisja tlestiet (1775) u biex il-monasteru jieħu d-dehra arkitettonika li tista’ tiġi ammirata llum.

Il-kumpless monumentali ddisinjat mill-periti Stefano Ittar u l-Prinċep ta’ Biscari jdur mal-korsa kollha ta’ Via Roma u huwa magħmul minn diversi partijiet, li tnejn minnhom jispikkaw għall-importanza u s-sbuħija tagħhom: il-knisja u l-monasteru.

Il-bini imponenti tal-monasteru jimxi u jkopri t-tul kollu tal-Via Roma attwali (madwar 200 metru) u jikseb prominenza u maestà akbar minħabba l-ispazju kbir ta’ quddiem li fih jinsab il-“Ġnien tal-Vitorja, il-pulmun aħdar ta’ Adrano. jinsab.

Il-knisja għandha faċċata bi tliet ordnijiet mgħaqqda minn żewġ kampnar b’koppli kwadrangulari.

Fiċ-ċentru tal-ewwel ordni hemm il-portal tad-dħul, magħmul b’par kolonni imqabbda mqiegħda fuq pedestall, mirqum b’timpanu miksur li fuqu joqogħdu żewġ anġli. Fil-parti ċentrali tat-tieni ordni, hemm tieqa kbira mgħaqqda b’timpanu; fuq iż-żewġ naħat hemm żewġ twieqi magħmula mill-ġebel abjad. It-tielet ordni jikkonsisti f’żewġ kampnar magħqudin minn gallarija, maqsuma fi tliet għelieqi ta’ sitt pilastri.

Il-pjanta interna tal-knisja hija komposta minn nava ellittika waħda b’koppla tal-qoxra li tagħlaq l-ispazju ċirkolari kbir u hija magħmula mill-pronaos, is-sala u l-abside. Fost l-istrutturi tas-seklu tmintax jispikkaw l-artali tal-irħam, kor rokko u l-artal ċentrali maestuż bis-saqaf tal-baldakin.

Fil-pronaos hemm żewġ epigrafi tal-irħam li fihom hija deskritta l-istorja tal-monasteru.

Ġewwa l-knisja, wara rotta ta’ żjara ċirkolari li tibda min-naħa tax-xellug tas-sala, kif indikat fuq il-mappa tal-mess għandna:

L-ewwel altar fuq ix-xellug b’altar li juri

l-aħħar tqarbina ta’ San Benedetto, minn nofs is-seklu. XVIII, huwa żejt fuq tila.

Il-proprjetà tappartjeni għall-Fond tal-Bini tal-Kult, hija xogħol rappreżentattiv ħafna tal-knisja li kienet tas-sorijiet Benedittini ta’ Adrano u kienet parti minn wieħed mill-eqdem monasteri mwaqqfa fiż-żona ta’ Katanja. Huwa anëillari għall-pittura li turi l-  Madonna Immakulata ma San Carlo Borromeo li jinsab fit-tieni altar fuq il-lemin.

It-tieni artal fuq ix-xellug iddedikat lill-Kurċifiss u fih Kurċifiss tal-injam imnaqqax u miżbugħ, mit-tieni nofs tas-seklu 18.

 F’pożizzjoni ċentrali hemm l-artal maġġur, fl-irħam polikromu, mgħaqqda minn baldakin monumentali, xogħol mill-1827, magħmul minn bellus aħmar, applikazzjonijiet f’ħajt tad-deheb, fojl tad-deheb, ħajt tal-fidda, ħajt tal-ħarir, rhinestones u bizzilla tad-deheb. It-tiżjin tal-frejms tal-artali tal-ġnub tal-bellus aħmar aktarx inħoloq fl-istess żmien u mill-istess ħaddiema. Il-monumentalità tal-artefatt tixhed mhux biss it-togħma ta’ epoka li għadha marbuta mal-apparati effimeri tipiċi tal-kultura Barokka, iżda wkoll ir-rikkezza u l-eleganti tax-xogħlijiet artiġjanali kkummissjonati mill-ordni tal-Benedittini, li ffjorixxu fiż-żona sat-trażżin tagħha. fl-1866. B’mod partikolari, fil-każ ta’ xogħlijiet ta’ l-arti tat-tessuti, xi xogħlijiet inħolqu mis-sorijiet li jappartjenu għall-ordni stess.

Inkomplu nsibu l-entratura tas-Sagristija

wara nsibu l-artal iddedikat lill-Immakulata Kunċizzjoni b’artal li juri, il Madonna Immacolata ma’ San Carlo Borromeo, mit-tieni nofs ta’ Seklu 18, huwa żejt fuq tila.

Is-suġġett tal-pittura jirrispetta l-ikonografija konvenzjonali mifruxa fiż-żona fis-seklu 18: il-Verġni fil-glorja tinsab bilqiegħda f’poża mdawwar b’grazzja fuq sħab roża u mdawra minn folla ta’ anġli żgħar u kerubini; jippreżentaw l-attributi tipiċi tal-Immakulata Kunċizzjoni, il-qamar stellar u n-nofs tan-nofs taħt is-sieq il-leminija. Fuqu hemm il-ħamiema tal-Ispirtu s-Santu. Fuq il-lemin tieg[u San Carlo Borromeo jipprostra lilu nnifsu fl-adorazzjoni; Bejn il-libsa ħamra abbundanti tal-kardinal u l-anġlu ċkejken f’riġlejh hemm wieħed mill-attributi tiegħu, forsi l-mitra, li mhix identifikabbli b’mod ċar għax hija mgħottija ħafna b’pitturi mill-ġdid. Il-kultura figurattiva tal-pittur hija dik li tmur minn Vito D'Anna sa Olivio Sozzi li minnha l-awtur anonimu tagħna jieħu l-iskema kompożizzjonali.

l-aħħar artal tar-rotta, l-ewwel mil-lemin iddedikat lil SANTA LUĊJA b’artal li jurih Santa Luċija mexxiet it-tortura, żejt fuq tila, 1843, ta’ Giuseppe Rapisardi (Catania 1799 – 1853)

 FONT TAL-MAGĦMIDEM fl-irħam polikromu

 L-affreski fil-koppla tas-sala juru l-Assunta tal-Verġni, 

L-affresk fis-sala tal-knisja ddedikat lill-Assunta tal-Verġni żgur li jmur lura għal nofs is-seklu tmintax.

L-abside hija mgħaqqda b’koppla ċirkolari imżejna fiċ-ċentru b’affresk li juri t-Trasfigurazzjoni ta’ Kristu fuq il-Muntanja Tabor u l-Erba’ Evanġelisti fis-segmenti.

Ix-xena ċentrali turi l-episodju tat-trasfigurazzjoni kif irrakkontat fit-tliet evanġelji sinottiċi (Mark, Mattew, Luqa), wara l-qrar ta’ Pietru. Skont dawn it-testi, Ġesù, wara li nfired mad-dixxipli tiegħu Pietru, Ġakbu u Ġwanni, biddel id-dehra tiegħu, u wera lilu nnifsu lit-tliet dixxipli bi splendore straordinarju tal-persuna tiegħu u bjuda tal-għaġeb ta’ ħwejġu.